Kruk 

Ptak jest powszechnie uważany za symbol wolności. Może on swobodnie poruszać się po ziemi, pływać na wodzie jak i ludzie, ale również ma możliwość wznieść się do nieba. Wiele kultur wierzy, że są one symbolem życia wiecznego, po między niebem a ziemią.

Ja chcę teraz skupić się na ptaku z rodziny krukowatych – Kruk – największy ptak z krukowatych, w wielkości porównywalnej do jastrzębia oraz znacznie większy i masywniejszy od Wrony i Gawrona, co widać w locie po dużej głowie z mocnym dziobem.

W czym się różni Kruk od Wrony i Gawrona

Wrona

Różnica widoczna jest w ogólnym rozmiarze, Wrona wielkością jest zbliżona do Gołębia, są czarne lub czarne z małym białym lub szarym upierzeniem, mają silne, grube i długie nogi. Wrony zbierają się, szczególnie w zimie, w dużych kryjówkach komunalnych, w których od 200 do dziesiątek tysięcy ludzi żyje. Takie spotkania człowieka z Wroną zdarzają się w pobliżu dużych źródeł żywności, takich jak wysypiska śmieci i centra handlowe, znajdują się one w dużych miastach na całym świecie, a znaczny wzrost liczby Wron w środowisku miejskim, nastąpił w 1800 roku. gdzie widzimy wzrost urbanizacji i rolnictwa. Wrony są wszystkożerne, a ich dieta jest bardzo zróżnicowana, łącznie z innymi ptakami, owoce, orzechy, mięczaków, dżdżownic, nasiona, żaby, jaja, pisklęta, myszy i padliny. Rolnicy umieszczali na swych polach „strachy na wróble”, ale również i na Wrony, które były i nadal są szkodliwe dla upraw, jednak Wrony, często były pomocne dla rolników dzięki temu, że spożywały owady i inne szkodniki, które ciągnęło do ich upraw. Wrona ma też swoje odniesienie w kulturze, mitologii i wierzeniach.

Gawron

Jest członkiem rodziny krukowatych, ale już ma swoje odgałęzienie w rząd wróblowatych ptaków. Większy niż Gołąb, wielkością dorównuje Wronie, choć jest od niej smuklejszy. Upierzenie na całym ciele ma czarne z fioletowym, metalicznym połyskiem. Bardzo często mylony z Krukiem, ale jest znacznie od niego mniejszy. Obie płcie są tej samej wielkości, ma czarne nogi, a osobniki młodsze różnią się od tych w pełni dorosłych nasadą dzioba, która porośnięta jest piórami. Starszym Gawronom pióra w tym miejscu się zupełnie wycierają do gołej, szorstkiej, białawej skóry. Nadaje to mu dość długi i smukły wygląd, obok kształtu mocnego i smukłego dzioba, to jest to najważniejsza cecha odróżniająca go od podobnie ubarwionej wrony czarnej. Inną odmienność widzi się też w promieniach słonecznych – gawron mieni się metalicznie fioletowo, podczas gdy wrona czarna połyskuje na zielono lub czerwonawo. Jak się okazało, wprawdzie gawrony w oczach człowieka są całkowicie czarne, to dla siebie nawzajem w ultrafiolecie mienią się wieloma barwami. Jest bardzo towarzyski (niezależnie od pory roku), choć ostrożny. W mieście zimą, gdy często człowiek go dokarmia, staje się zupełnie niepłochliwy. W wielotysięcznych stadach mieszanych znajdują się również kawki. W powietrzu porusza się lotem wymachowym, powolnym, ale i wytrwałym. Gawrony są bardzo inteligentnymi ptakami, tak samo jak i Wrony, potrafią używać narzędzi, a także wytwarzać je i dostosowywać do swych potrzeb. Jego dieta składa się głównie z dżdżownic, larw i owadów, które ptak znajdzie przez sondowanie gruntu. Zjada również uprawiane zboże, mniejsze ilości owoców, małe ssaki, żołędzie, małe ptaki, jaja oraz nie pogardzi padliną. Na miejskich terenach najczęściej jest możliwe go spotkać tam, gdzie mamy ludzkie odpadki żywnościowe, zwykle we wczesnych godzinach rannych, ale również można go dostrzec nad brzegiem morza, żywiąc się owadami i skorupiakami. Podobnie jak i Wrony, Gawrony lubią miejsca na obszarach miejskich lub podmiejskich, gdzie sprzyja to w interakcji z człowiekiem np. park rozrywki lub pomosty.

Kruk

Rozpiętością skrzydeł dorównuje myszołowowi, ale ma inną sylwetkę, smukłą głowę i długi ogon. Obie płcie z tego gatunku, są ubarwione jednakowo i tej samej wielkości. Upierzenie ma czarne z metalicznym połyskiem. Młode ptaki nie mają purpurowego połysku na głowie i grzbiecie. Duży, masywny, mocny czarny dziób i ma pod spodem „brodę” utworzoną z dłuższych piór. Głowa duża, na podgardlu charakterystycznie nastroszone pióra. Długi, klinowaty ogon, a jego nogi są czarne. Może żyć w warunkach naturalnych nawet do 21 lat, młode ptaki mogą podróżować w stadach, ale później łączą się w pary na całe życie i już jako para stają w obronie terytorium. Kruk rozpoznawalny jest też dzięki przypisanym mu aż 11 podgatunkom, które wynikają z obszaru jego występowania:

C.c „corax” – Europa na wschód do jeziora Bajkał, na południe do kaukaskiego regionu i północnym Iranie.

1. c. „Varius” – Islandia i Wyspy Owcze
2. c. „subcorax” – Grecja wschód do północno-zachodniej części Indii, Azji Środkowej i zachodnich Chinach nie region Himalajów
3. c. „tibetanus” – Himalaje
4. c. „tingitanus” – Afryka Północna i Wyspy Kanaryjskie
5. c. „kamtschaticus” – Północno-wschodnia Azja
6. c. „principalis” – Obie Ameryki i Grenlandia
7. c. „sinuatus” – W Ameryce Środkowej, w Północno-zachodnim Meksyku

Kruk posiada szeroką gamę odgłosów, które są interesujące dla ornitologów. Od 15 do 30 kategorii dla jednego podgatunku, które w większości są wykorzystywane do interakcji społecznych.

Podobnie jak i u innych krukowatych, Kruki mogą naśladować dźwięki z ich otoczenia, w tym mowy ludzkiej, w szczególności samice wykazują tą cechę. Natomiast jeśli jeden członek pary „zgubi” się, jego partner odtwarza połączenia głosowe, dla nich tylko unikalne, aby zachęcić do powrotu. Wysoce prawdopodobne jest, że używają wobec siebie imion. Na Wyspach Brytyjskich, są bardziej powszechne w Szkocji, Walii, północnej Anglii i na zachód od Irlandii. W Tybecie widziane są już na wysokościach 5,000 m n.p.m. oraz jeszcze wyżej jak 6,350 m n.p.m. na Mount Everest. Obraz ten pokazuje teren w jakim lubią te ptaki żyć. Kruki najczęściej lubią zalesione obszary o dużych przestrzeniach i otwartych terenów lub okolicznych, regionach przybrzeżnych dla ich miejsc lęgowych i żerowisk. W niektórych obszarach gęstej populacji ludzkiej, takich jak np. Kalifornia w Stanach Zjednoczonych, to Kruki będą korzystać z obfitego zaopatrzenia w żywność i również można zauważyć tutaj ich gwałtowny wzrost populacji, jednak są to sytuacje, kiedy te ptaki są zmuszane do współżycia z ludźmi. Na wybrzeżach, Kruki są często rozmieszczone równomiernie i wolą budować swoje gniazda wzdłuż klifów, często znajdują się w regionach przybrzeżnych, gdyż obszary te zapewniają łatwy dostęp do wody i wiele źródeł żywności. Są wrażliwe na duże skoki temperatur, wolą umiarkowane lub chłodniejsze tereny. Kruk zwykle obcuje w parach, choć młode ptaki mogą tworzyć stada, często są kłótliwi, jednak wykazują znaczące oddanie dla ich rodzin. Kruki są wszystkożerne, a ich dieta może się znacznie różnić ponieważ jest uzależniona od lokalizacji, pory roku i często od szczęśliwego trafu. Mogą również spożywać niestrawione fragmenty z odchodów zwierzęcych i odpadów żywnościowych człowieka. Przechowują one swoje nadwyżki „produktów” zwłaszcza tych, które zawierają tłuszcz i umiejętnie potrafią ukryć taką nadwyżkę żywności na oczach innych Kruków. Potrafią też zagrabić sobie jedzenie od innych zwierząt np. takich jak lis polarny, zawalczyć o pokarm z wilkami. Już w bardzo młodym wieku zaczynają swoje zaloty, ale łączą się w pary dopiero po dwóch lub trzech latach takiej adoracji, zalotów już jako dorosłe osobniki. Ich akrobacje lotnicze, pokazy na inteligencję i zdolność do dostarczania żywności są kluczowymi zachowaniami w zalotach. Po połączeniu się w parę, mają tendencję do życia w monogamii i zwykle ciągle w tym samym gnieździe. Jednak są odnotowane przypadki nieprzestrzegania monogamii i zaobserwowano, że ze wspólnych Kruków w stadzie, samce, są skłonne do odwiedzin gniazda samicy, gdy jej partner jest z dala. Mózg Kruka jest największy ze wszystkich gatunków ptaków, wykazują one umiejętności w rozwiązywaniu problemów, a także inne procesy poznawcze takie jak imitacja – naśladownictwo i wnikliwość, mają najlepiej rozwinięte fragmenty mózgu odpowiadające za kojarzenie faktów i abstrakcyjne myślenie.

Opowiadania i bajki Ezopa informują nas, że inteligencja krukowatych od dawna była znana. Spragniony Kruk znalazł dzban z wodą, ale woda była dla niego nie osiągalna, poniżej do jego dzióba. Pomysłowy Kruk zaczął wrzucać kamyczki do dzbana, podnosząc poziom wody, dopóki bez problemów sięgał dziobem do wody, dzięki temu mógł ugasić swoje pragnienie.

Lingwista Derek Bickerton, opierając się na pracach biologa Bernd Heinrich, twierdzi, że Kruki są jednym z zaledwie czterech znanych zwierząt (pozostałe to pszczoły, mrówki i ludzie), którzy wykazały się przemieszczeniem w swojej zdolności w komunikowaniu się w odniesieniu do obiektów lub zdarzeń, które są odległe w czasie lub przestrzeni w komunikacji. W językoznawstwie, przemieszczenie jest to zdolność języka do komunikowania się o rzeczach, które nie są bezpośrednio obecne (czasowo lub przestrzennie), czyli rzeczy, które albo nie są tu, czy nie są tutaj.

Nieliczne ssaki mają symbiotyczne relacje z innymi zwierzętami. Jednym z nielicznych wyjątków jest kruk i wilk, kruki są czasami nazywane jako „wilcze ptaki”. Wilki i kruki mają złożoną i bliskią relacje w środowisku naturalnym, już od kilku tysięcy lat. W krajach, gdzie oba zwierzęta żyją razem, dużo jedzenia dla kruka pochodzi z oczyszczania tusz pozostawione przez wilki, szczególnie w zimie. Oba zwierzęta były częstym widokiem na polu bitwy, gdzie żywią się mięsem poległych wojowników. Zwykle tam gdzie wilki polują zawsze są obecne kruki, ponieważ kruk nie zabije, ani nie „otworzy” tuszy zwierzęcej, to dla niego musi wykonać wilk. Wilk w swej naturze, będzie chciał zbadać to, na co nawołuje kruk. Kruki są przyciągane przez wilki kiedy one wyją, gdy przygotowują się do polowania, a także odgłosy wystrzałów są dla nich zachętą. Kruki wydają dźwięki, co dla wilka może oznaczać obecność innych drapieżników. Widać między nimi pewne zjawisko społeczne pomocy i uzależnienia.

Kruk i literatura oraz wierzenia ludowe mity i symbolika.

Kruk często ma złą prasę, a głównie za to, że jest on padlinożercą i ostatecznie powszechnie kojarzony ze śmiercią, tak samo jak i Sępy, a zatem przez wielu uznany za zły omen lub jest zwiastunem wojny. Jednak jeśli bliżej się przyjrzeć mitologii i symbolice tego enigmatycznego i inteligentnego ptaka, widzimy, że ma on również i inne powiązania, niż tylko ze śmiercią, ciemnością i zniszczeniem. Kruk jest również symbolem oszustów, nauczycieli, opiekunów, ale również zwiastunem Wielkiej Magii. Chińskie, egipskie, greckie, antysemickie i syberyjskie legendy przedstawiają kruka jako posłaniec burz lub złej pogody. W afrykańskich, azjatyckich i europejskich podaniach, Kruk jest prognozą śmierci. Szekspir przedstawia Kruki jako posłańcy lub propagatorów zła (jak w “Juliuszu Cezarze”, “Makbecie” i w “Otello”), podczas gdy w “Tytus Andronikus” są ptaki te opisane jako dobroczyńcy karmiący porzucone dzieci. W poemacie “The Raven” („Kruk”), Edgar Allan Poe łączy go z utraconą miłością i rozpaczą. Ptaki te mogą wyrażać czułość, radość, zaskoczenie, wzruszenie lub złość.

Pozytywnym przykładem zachowania się kruków może być historia proroka Eliasza opisana w Pierwszej Księdze Królewskiej: „I stało się słowo Pańskie do niego mówiące: «Odejdź stąd, a idź na wschód słońca i skryj się przy potoku Kerit, który jest naprzeciw Jordanu, i tam z potoku pić będziesz, a krukom rozkazałem, aby cię tam żywiły». Poszedł tedy i uczynił według słowa Pańskiego; a poszedłszy, usiadł w potoku Kerit, który jest naprzeciw Jordanu. A kruki też przynosiły mu rano chleb i mięso wieczorem, wodę zaś pił z potoku” (por. 17, 2-6).

Podobną jak wyżej funkcję ptaki te spełniły w historii św. Pawła Pierwszego Pustelnika opisanej przez św. Hieronima w Vita Sancti Pauli Primi Eremitae.

W Księdze Przysłów kruk został użyty jako postrach dla tych, którzy nie szanują swych rodziców: „Oko, które urąga ojcu i gardzi posłuchem dla matki swojej, niech wykłują kruki znad potoków lub niech je wyjedzą orlęta” (por. 30, 17).

Chrystus, pouczający słuchaczy o wyzbyciu się nadmiernej troski o dobra doczesne, odwołał się do kruków: „Przypatrzcie się krukom, iż nie sieją ani żną; nie mają one piwnic ani spichlerzy, a Bóg je karmi” (por. Łk 12, 24).

Kruk (hebr. עורב orev) jest pierwszym ptakiem wymienionym w Biblii (Ks. Rodzaju 8,6)

Wczesne chrześcijaństwo przejęło jednak z judaizmu ogólnie negatywny obraz kruka, widząc w nim przede wszystkim symbol śmiertelnego grzechu obżarstwa. Poza tym, jako żyjący chętnie w odosobnieniu, Kruk – będący alegorią samotności z wyboru, u chrześcijan zaczął wkrótce symbolizować również odstępców i niewiernych. We wronie natomiast tradycja chrześcijańska widziała z jednej strony towarzyszkę czarownic i powiernic diabła, z drugiej jednak – symbol wierności małżeńskiej wskutek zwyczaju tworzenia przez te ptaki dozgonnych par

Cechy kruka dostrzeżone przez człowieka stały się przedmiotem interpretacji nawet w dziedzinie mitologii. Jego zamiłowanie do gór, wysokich drzew i wież spowodowało, że wiązano kruka z objawianiem się rzeczy tajemnych i niebiańskich. Uważany był za niezawodnego szpiega i posłańca istot boskich, który donosił im o tym, co działo się w strefie ziemi.

Kruk znalazł także swe miejsce w symbolice astrologicznej. Gwiazdozbiór Kruka, widoczny w Polsce tuż nad horyzontem od kwietnia do czerwca, a więc w porze wiosennej, kojarzono z odrodzeniem życia i z nieśmiertelnością.

Kruki pojawiły się w wielu twórczych dziełach jak np. u Karola Dickensa, JRR Tolkien, Stephen King, George RR Martin lub Joan Aiken.

W mitologii greckiej, Kruk jest pokazany wraz z Apollo, który jest różnie ujęty jako bóg muzyki, prawdy i proroctwa, uzdrawiania, słońca i światła, zarazy, poezji. Kruk jest tam uważany za symbol szczęścia i wierzono w to że był posłańcem boga w świecie śmiertelników. Według narracji mitologicznej Apollo wysłał białego kruka ( w niektórych tłumaczeniach wrona ), do szpiegowania swojej kochanki, Coronis (była księżniczką królestwa Thessalian z Phlegyantis). Gdy kruk przyniósł wiadomość, że Coronis była mu niewierna, podczas ciąży popełniła cudzołóstwo z mężczyzną o imieniu Iskhys (ischys), Apollo w swej wściekłości, wypalił krukowi pióra, zmieniając pierze zwierzęcia na czarny kolor. Białe kruki można czasami znaleźć w środowisku naturalnym. Ptaki te nie mają różowych oczu jak u zwierząt – albinosów, biały kolor wynika ze stanu leucyzmu, w którym znajduje się częściowa utrata pigmentacji w zwierzęciu wynikające w kolorze białym, blade lub niejednolite zabarwienie skóry, sierści, piór lub naskórka, ale nie oczu. W przeciwieństwie do bielactwa, jest to spowodowane przez zmniejszenie w wielu rodzajach pigmentu nie tylko melaniny.

Według Liwiusza, gdy opisywał historię Rymu w swoich księgach, pokazana została nam porażka Galów do której doszło dzięki Marcus Valerius Corvus w 349-8 p.n.e.

Zgodnie z legendą, gigantyczny galijski wojownik w wspaniałej zbroi, wydał wyzwanie za pośrednictwem tłumacza, aby stawić czoła wszelkim Rzymianom w pojedynczej walce. Młody trybun wojskowy imieniem Marcus Valerius, po uzyskaniu zgody od konsula wymaszerował w pojedynkę i całkowicie uzbrojony na otwartej przestrzeni pomiędzy dwiema armiami. Gdy zbliżał się do wroga na jego kasku usiadł Kruk z głowoą zwróconą do wroga – Galów. Trybun Marcus Valerius przyjął to jako boski I pomyślny znak, modlił się, aby bóg lub bogini, która wysłała do niego tego kruka, był łaskawy dla niego i pomógł mu w walce. W cudowny sposób ptak zachował swoje miejsce na kasku, równocześnie pomagał w walce atakując twarz, dziobiąc w oczy Galów, którzy nielicznie wyruszyli do walki z nim. Widząc to fenomenalne zdarzenie niespodziewanie dla Galów, Rzymianie ruszyli mu z pomocą, bitwa toczyła się do końca z katastrofalnym skutkiem dla Galów, zupełnie jakby cała armia odpowiadała pojedyńczej walce, a reszta armii Galów zawróciła zanim znalazła się w ich zasięgu, rozproszona wśród Volsitów ( Volsci – dobrze znane plemię w historii I wieku Republiki Rzymskiej), stamtąd udali się do Apulii I Morza Zachodniego.

W nagrodę za odwagę, Valerius otrzymał dar w postaci 10 wołów i złotą koronę oraz nadano mu przydomek Corvus, który z łacińskiego jest terminem oznaczającym kruka.

W mitologii greckiej, Kruk jest posłańcem bogów, zarówno uosobnienie słońca – Helios i Apollo, jak i również związany jest z Ateną, Herą, Cronosem i Asklepios (Asclepius – syn Coronis i Apollo). Kiedy Apollo dowiedział się o zdradzie polecił siostrze Artemis zabić ją, później umieścił Coronis (dosłownie zwanej dalej “Kruk”) wśród gwiazd w konstelacji Corvus – Kruka, jej syn Asklepios, jest umieszczony konstelacji Ophiochus Więcej na ten temat, możecie sobie zobaczyć tutaj.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Gwiazdozbi%C3%B3r_Kruka

Australia

W mitologii Aborygenów, Kruk próbował ukraść ogień siedmiu siostrom (Plejada gwiazd) Jeden wspólny mit dotyczy się roli Kruka w doprowadzeniu oginia dla ludzkości. Według wersji opowiedzianych przez Wurundjeri ludzi narodu Kulin w Dreamtime (podania, mitologia, legendy Aborygenów) Tajemnica ognia była zazdrośnie strzeżona tajemnicą siedmiu sióstr Karatgurk, kobiet, które mieszkały przy rzece Yarra, gdzie obecnie jest położone Melbourne – miasto w Australii.

Bliski Wschód

Dla Egipcjan, Kruki reprezentują zniszczenie i wrogość, jednak Arabowie nazywają Kruka Abu Aajir – the Father of Omens – Ojciec Omen, jako zapowiedź przyszłych zdarzeń, dobrych lub złych.

Chiny

W Chinach trójnożna wrona lub kruk, wsparte na dysku słonecznym, były symbolem władzy cesarskiej i miłości rodzinnej.

Europa

Północna Europa

Kruk w świecie Wikingów jest to symboliczne i magiczne stworzenie, to potężny symbol wojny i uważany jest za oczy i uszy naczelnego boga Wikingów – Odyna. Kruki mają tam również zastosowanie praktyczne-Wikingowie wykorzystywali je w celu ułatwienia nawigacji na długich rejsach, uwalniano je, a jeśli nie wróciły, to znaczyło, że ląd jest blisko. Odyn posiada dwa kruki: Huginn ( “myśl”) i Muninn ( “Pamięć”). Latają po całym świecie – Midgard, i wprowadzają informacje do boga Odyna. (Midgard – forma w staronordyckim Miðgarðr; dosłownie “middle yard”) to nazwa dla Ziemi w sensie oikumene, zamieszkana przez ludzi. We wczesnej germańskiej kosmologii, jeden z 9 światów w mitologi nordyckiej)

Pogańscy Duńczycy i Wikingowie wykorzystywali wizerunek Kruka jako banner na swoich statkach, na cześć Odyna. Flagi te, zwykle szyte przez córki wielkich wojowników i królów, były żetony szczęścia dla swoich rejsów. Domy, gdzie kruki zagnieżdżone były, również uważano za szczęśliwe.

W szamańskiej tradycji nordyckiej, kruki Odyna reprezentują moce nekromancji, jasnowidzenia i telepatii, były one przewodnikami dla zmarłych.

Więcej na ten temat możecie sobie poczytać tutaj https://en.wikipedia.org/wiki/Raven_banner

Kruki są mocno wpisane w celtyckiej mitologii i legendach. Były one połączone z ciemnością i śmiercią – zwłaszcza śmiercią wojowników w walce. Celtyckie boginie wojenne często przybierały postać kruka. W “The Dream of Rhonabwy” Rycerz króla Artura – Owein walczy we wspomaganym przez kruki świecie marzeń. Z niektórych opowieści wynika, że sam wielki król Artur zmienił się w kruka po jego śmierci.

Tutaj polecam kolejną stronę http://www.avesnoir.com/ravens-in-celtic-mythology/

Kruk jest także totemem Pan-Celtic Czarodziejki i Bogini Morgana Le Fay, która była nazywana również Królową Faeries. W niektórych opowieściach, ona jest królową Dubh Sidhe, lub ciemni Faeries, którzy byli rasą oszustów i często mieli przypisaną formę kruków.

Szkocka Bogini zimy, Cailleach, czasami pojawia się jako kruk. Wierzono, że dotyk od niej przynosi śmierć. Więcej na jej temat możecie dowiedzieć się tutaj https://babaryba1.com/78-2/

Hebrydowie wierzyli, iż podanie dziecku pierwszego picia z czaszki kruka, da mu siłę i uprawnienia do przepowiedni i mądrości Hebrydów.

Morrigan, znana też jako Morrigu, to celtycka bogini magii, podziemia, wojny i zniszczenia. Przedstawiana jest zwykle w zbroi i rynsztunku. Pojawia się wszędzie, gdzie jest wojna. Krąży nad polem bitwy pod postacią kruka lub wrony. Imię Morrigan znaczyłoby Wielka Królowa, bądź Królowa Umarłych, ma swoje powiązanie z Samhain był to celtycki koniec lata związany z zakończeniem żniw i roku wg kalendarza celtyckiego (współcześnie umownie 31 października / 1 listopada), tradycja która przetrwała do dnia dzisiejszego jako Halloween.

W ramach obchodów Samhain, bogini Morrigan przybiera postać kruka w trakcie uroczystości i sądzono, że ma specjalne uprawnienia wizjonerskie. Według wierzeń w noc wigilii Samhain duchy osób, które zmarły w trakcie minionego roku, oraz tych, które się jeszcze nie narodziły, zstępują na ziemię w poszukiwaniu żywych, by w nich zamieszkać przez okres następnego roku. Celtowie gasili wszelkie ogniska, kaganki i pochodnie, żeby ich domy wyglądały na zimne i niegościnne, a poza domem wystawiali żywność dla duchów. Sami ubierali się w stare, podarte ubrania i chodzili po wsiach udając brudnych włóczęgów, dzięki czemu miał ich nie zechcieć żaden duch.

Europa Zachodnia i Środkowa

Mówiąc o europejskich kulturach, również trzeba wspomnieć o religii chrześcijańskiej i literaturze, w ciągu wieków kruki stały się symbolem czegoś nieludzkiego, mające złą reputację. W “Makbet” Szekspira, Lady Makbet widzi kruka jako zwiastun nieszczęścia, śmiertelne wejście Duncana”, tak samo w “Otello” kruk ma złe konotacje, jednak w Biblii możemy znaleźć niejednoznaczne przypadki kruków, które zarówno czyniły dobro i posiadające specjalną intymności z Bogiem, z jednej strony, karmienie świętych pustelników w czasach zawirowań i suszą (King 17: 6), a z drugiej strony, jest opisany jako “nieczysty” lub wada w planie Bożym (Rdz 7: 8).

W Wielkiej Brytanii do dziś zachowała się żywa legenda związana z Krukami na temat Tower of London. Pierwsze dwa wizerunki kruków pochodzą z jednego roku 1883 znajdują się w specjalnym wydaniu gazety “Obraz Świata”, a drugi jest z książki dla dzieci “London Town”, napisanej przez Felix Leigh i zilustrowanej przez Thomas Żuraw i Elizabeth Houghton. Geoff Parnell, oficjalny historyk Tower of London i członek Królewskiej Zbrojowni, uważa, że rzekomo pradzieje niewoli kruków w Londyńskiej Wieży, to tylko legenda, która została stworzona w czasie epoki wiktoriańskiej i głosi iż Korona Królewska zależna jest od ciągłej obecności Kruków na wieży. Jedną z najwcześniejszych legend, która łączy wieżę z Krukiem jest opowieść o destrukcyjnej walce irlandzkiego króla Matholwch, który znęcał się nad brytyjską księżniczką Branwen. Tam dowiadujemy się, że brat Branwen, Bendigeidfran (król Brytów) nakazał swoim poddanym I wyznawcom odciąć mu głowę i pochować na “White Hill” (Białym Hill gdzie teraz stoi Wieża) zwróconym w kierunku Francji, jako talizman ochrony Brytanię przed inwazją obcych. Uważa się, że dzikie Kruki przebywały/zamieszkiwały wieżę przez wiele wieków, a przyciągał je tam zapach zwłok ludzkich po dokonanych egzekucjach na wrogach Korony Królewskiej. Podobno w jeśli Kruk był milczący i nieruchomy, po mimo zachęt, wpatrywał się tylko w jego mniemaniu na “dziwne sceny”, sądzono że Królowa umrze (Anne Boleyn 1535r.). Kruki zostały pierwotnie przypisane do legend, aby bardziej dramatyzować miejsce rzekomej egzekucji na wieży. Jest kilka wersji legendy, która dotyczy się Kruków na Wieży w Londynie, jedna z nich to John Flamsteed skarżył się do Karola II, że dzikie kruki ciągle latają obok jego teleskopu, utrudniając mu obserwować niebo w jego obserwatorium w Białej Wieży, a Karol II nie lubił odchodów, które pozostawiały po sobie kruki, zdecydował o losie nie tylko kruków, ale i miasta Greenwich. Przeniósł tam obserwatorium z Białej Wieży, a zalecenie to wydał w 1675 roku. W tej wersji legendy król mówił:

„Te kruki muszą odejść!”powiedział.

„Ale, Panie, jest bardzo pechowo zabić kruka”, odpowiedział Flamstead

„Jeśli to zrobisz, wieża upadnie i straci swoje królestwo, a dopiero co je odzyskałeś!”

Karol II będąc pragmatykiem, pomyślał przez chwilę i powiedział:

„Obserwatorium musi udać się do Greenwich i kruki mogą pozostać w wieży”

Inna legenda głosi, że po pożarze jaki wybuchł w Londynie w 1666 roku, dzikie kruki jak i inne ptaki np. Kania Czarna, które były największymi padlinożercami w czasie średniowiecznym w Londynie, ocaleni ludzie zaczęli prześladować kruki i je zabijać gdy te żerowały na ludzkich zwłokach, ale Flamsteed wyjaśnił królowi, który też kazał zabijać wszystkie kruki, że byłby to zły omen dla królestwa, które może upaść, jeśli żadne z tych ptaków nie przeżyje. Karol II potem zamówił sześć ptaków, aby na zawsze przechowywać je w wieży. Na dzień dzisiejszy kruki nadal są tam trzymane, są jedną z atrakcji dla turystów odwiedzających City of London (prawdopodobnie sam W. Putin był pod ogromnym wrażeniem umiejętności werbalnych tych ptaków, jeden z kruków potrafi się z każdą osobą przywitać słowami “Good morning!”). Więcej na ten temat, możecie sobie przeczytać tutaj http://www.historic-uk.com/HistoryMagazine/DestinationsUK/Tower-Ravens/ 

Walijski Owian Glyndŵr, który był potomkiem książąt Powys przez ojca Gruffydd Fychan II, miał magiczną armię kruków. W walijskim folkloru, kruk jest również zapowiedzią śmierci. Jeśli kruk wydaje z siebie dźwięk “zadławienia”, jest to zapowiedź grzechotki śmierci. Kraczący Kruk na kościelnej wieży, “zignoruje” następny dom, gdzie nastąpi śmierć. Wierzono, że kruk czuje smak śmierci i będzie unosić się nad obszarem, gdzie mieszka następna ofiara, w tym również zwierzęta. W Kornwalii, jak w Anglii, przyjęte jest wg legendy, która mówi że Król Artur nadal żyje w postaci kruka I jest to wielki pech, go się jednego zabije.

Don Kichot Cervantesa mówił:

“Czy twoja kultura nie czyta anonsów i historii o Anglii, w których odnotowano słynne dzieła króla Artura, które w naszym popularnym kastylijskim niezmiennie nazywają króla Artusa, w odniesieniu do którego jest starożytna tradycja i powszechnie przyjęty na całym świecie Królestwo Wielkiej Brytanii, że ten król nie umarł, ale został przemieniony magicznie w kruka i że w procesie czasu, ma powrócić do panowania i odzyskać swoje królestwo i berło. Od tego czasu nie można udowodnić, że każdy Anglik kiedykolwiek zabił kruka?”

Kruki mitologii Europejskiej są to niezmiennie posłańcy lub alternatywny kształt różnych bóstw i duchów, najszerzej znany jest Bran i Morrigan i oczywiście Odyna. Według legendy ukraińskiej uważa się, iż kruki miały pięknie kolorowe pióra i piękny głos przed upadkiem aniołów z nieba, po którym ich upierzenie zamieniło się w czarny kolor i stracili swoje głosy. Uważa się również, że ich dawną urodę zostanie im zwrócona po przywróceniu Raju na Ziemi. W tradycji chrześcijańskiej kruki były uważane za mające szczególne upodobanie do przestępców i cieszy ich wyrywanie oczu grzeszników. Były one zatem traktowane jako nośniki dusz potępionych i jako towarzysze szatana, symbolizując zło – przeciwieństwo niewinnej gołębicy.

Candace Savage wyjaśnia w swojej książce ptaków Brains: inteligencja Crows, Ravens, Sroki i Jays pochodzenia kruka czarnym upierzeniu według północnoamerykańskiego plemiennej tradycji:

„W dawnych czasach, kruk i paw byli bliskimi przyjaciółmi, którzy mieszkali na plantacji. Jeden dzień, dwa ptaki postanowił zabawić się malując nawzajem pióra. Kruk ustawić chętnie do pracy i tak przewyższył się, że paw stał , jak to jest dziś jednym z najpiękniejszych ptaków na ziemi. Niechętnie podzielić się swoją chwałę nawet ze swoim przyjacielem, średni porywający paw malowane Kruka zwykły czarny.”

Inne warianty tej historii sugerują, że kruk wyczerpał wszystkie kolory na pawia, a sam pozostał czarny.

Gorąco polecam tą książkę i poniżej link:
“Mózgi ptaków: Inteligencja Wrony, Kruka, Sroki i Jaskółki” –  Candace Shrek Savage (tytuł w j. ang:
“Bird Brains: The Intelligence of Crows, Ravens, Magpies, and Jays”)
https://www.amazon.co.uk/Bird-Brains-Intelligence-Ravens-Magpies/dp/0871569566

Indie

Podczas gdy narody Starego Świata prześladowali kruki z zapałem łowców czarownic, w religii hinduskiej bóstwo Brahma pojawia się jako kruk w jednym ze swoich wcieleń. Kruki są również poświęcone dla Sziwy i Kali.

Hinduskie bóstwo Shani jest często przedstawione jako siedzące na wielkim czarnym kruku lub w linii prostej wronie jako protektora domostw – Shani wahana

Kruk jest uważany przez ortodoksyjnych hindusów jako posłaniec ze świata pitrs (Manes / przodków) i jest uroczyście „goszczony” kulkami gotowanego ryżu w co rocznym Shraddha rytuale. Sraddha lub Shraaddha jest to słowo w sanskrycie (podstawowy język liturgiczny w hinduizmie), które dosłownie oznacza coś lub jakiegokolwiek czyn, który jest wykonywany z całą szczerością i wiary (sraddha). W hinduskiej religii, rytuał ten wykonuje jedna osoba, aby móc oddać hołd swoim przodkom (sanskryt: pitrs), w szczególności swoim zmarłym rodzicom. Zamierzeniem tego rytuału jest sposób, by ludzie mogli wyrazić głęboką wdzięczność i podziękowania w stronę rodziców i przodków, za to, że pomogli im być tym, czym oni teraz są oraz możliwość oddania modlitwy za ich spokój, można to porównać do traktowania tego rytuału jako „dzień pamięci”. Rytuał wykonywany jest zarówno dla ojca i matki oddzielnie, w dniach ich śmierci, w rocznicę lub zbiorowo podczas Pitru Paksha lub Shraaddha Paksha (noc dla przodków – moje wolne tłumaczenie), tuż przed Sharad Nawaratri, które ma miejsce jesienią. W praktyce, osoba która wykonuje shraaddha zaprasza Brahmanaas (osoby, które są uważane za bardzo szlachetne, godne, kompetentne, itd.), w tym dniu, w wyobraźni zastępują oni zmarłą matkę lub ojca i wykonuje się Homa, służy temu wystawne jedzenie, i traktuje się ich z całą gościnnością i wreszcie służy „Pinda pradaana”. (PINDA kulek z ryżu, podane jako ofiary z pitrs). Osoba prowadząca taki rytuał, później daje „Dakshina” (opłatę) do brahmanaas. Istnieją różne inne działania wykonywane, aby pokazać szacunek do Brahmanaas, jak mycie nóg itd. w trakcie shraaddha, ortodoksyjni hindusi w kruku też widzą swoich przodków, tak jak i w krowach, a te z koeli nadal jest „w modzie” wykorzystywać do tego rytuału. Ponieważ jest to jeden z najważniejszych i szlachetnych „samskar” (rytuały mające na zadanie oczyścić umysł i duszę), hinduscy mędrcy zastrzegają, iż konieczne jest, aby wykonawca rytuału rozumie podchodził do tego co on robi i że tylko wtedy będzie prawdziwa intencja rytuału, a wykonawca rytuału może czuć się całkowicie zadowolony.

Kruk jest narodowym ptakiem w Królestwie Bhutanu i zdobi kapelusz królewski, reprezentując bóstwo Gonpo Jarog Donchen ( Mahakali z głową kruka – jednym z najważniejszych bóstw, który przybrał formę kruka do zjednoczenia i prowadzenia kraju). Kruk jest znany w lokalnym języku jako „Jarog”. The Royal Raven Korona lub Druk Gyalpo, reprezentuje szacunek dla tych ptaków i wiarę Bhutanu w ich bóstwo ochronne. Jarog Dongchen wraz z Yeshey Gonpo (Mahakali) oraz Palden Lhamo (Mahakali) tworzą Boską Trójcę, która chroni króla i ludzi Bhutan przed krzywdą i zachowania ich w dobrym samopoczuciu. Zbrodnią było/jest zabicie kruka, a więcej na ten temat mozecie znaleźć tutaj

http://www.himalaya2000.com/bhutan/national-symbols/national-bird.html

Chiny

Tripedal, kruk lub wrona o trzech nogach jest stworzeniem, którego można znaleźć w różnych częściach mitologii i sztuce w Azji Wschodniej. Najwcześniejsze dowody z motywem tego ptaka wydobyto około 5000 pne w dolnej części Jangcy obszaru delty, jak również i w kulturach Yangshao oraz Longshan . Chińczycy mają kilka wersji opowieści o trójnogiej wronie lub kruku, ale najbardziej popularny jest obraz i mit, zgodny w swoim przekazie o „złotym kruku” z Yangwu lub Jinwu. Mimo, że jest opisany jako wrona lub kruk, to jest zwykle w kolorze czerwonym zamiast czarnego. Legenda głosi, że było 10 słonecznych kruków na niebie tworząc zbyt dużo ciepła, więc boski łucznik houyi zastrzelił 9 z nich, aby one nie spaliły ziemi. Kruki są uważane za symbol solarny w mitologii chińskiej. Tripedal – trójnogi Kruk mieszka w słońcu, reprezentując słoneczne trzy fazy: poranek, w południe i zachód słońca. Kiedy światło słoneczne uderza w ich błyszczące czarne pióra tylko w prawo, wydają się błyszczeć do srebra. W Dynastii Zhou godło miało wpisane czerwonego kruka, a mandżurowie karmią kruki w przekonaniu, że są w nich duchy przodków.

Japonia

Japonia z własnych mitów stworzenia, w tym Nihon Shoki japońskiej (w 30 zwojach ujęto japońską mitologię, dzieło historiograficzne, którego kompilację ukończono w 720 roku), opowiada olbrzymim kruku zwany Yata-garasu, który ukazał się pierwszemu legendarnemu cesarzowi Japonii – Jimmu, którzy wylądował na wybrzeżu Japonii i zgubił się, potrzebował wsparcia. Wielki kruk został wysłany przez Amaterasu Ōmikami (japońska bogini słońca, narodzona z lewego oka boga Izanagiego i wyznaczona przez niego do panowania na Wysokiej Równienie Niebios), aby mu pomógł dostać się do Yamato, ( https://en.wikipedia.org/wiki/Yamato_Province) gdzie odniósł zwycięstwo i ustanowił to miejsce jako centrum swojej władzy. Tutaj możecie dowiedzieć się więcej na ten temat https://japanesemythology.wordpress.com/2011/08/22/the-legend-of-yatagarasu-and-its-possible-origins/

Jeden z najstarszych symboli w japońskiej mitologii jest 3 nogami ptak, zwany Yatagarasu W japońskiej mitologii, wygląd Yatagarasu jest interpretowane jako dowód woli nieba lub boską interwencję w sprawy ludzkie. Przyjmuje się powszechnie, że Yatagarasu jest inkarnacją Taketsunimi no Mikoto. Dzisiaj ludzie często utożsamiają ptaka z trzema nogami jako kruk lub wrona z trzech świętych gór Drzewa Sanzan, ale podstawa legendy wyraźnie pochodzi z wcześniejszej mitologii chińskiej. Myoken (deifikacja konstelacji Gwiazdy Polarnej i Wielki Wóz) jest głównym bóstwem gwiazda na świętej Mt. Haguro jeden powiedział, że mają uprawnienia do leczenia chorób oczu.

Kruk w mitologii Rdzennych Amerykanów

Język kultury amerykańskiej, jest osadzony wraz z rozległymi baśniami i legendami. Każdy aspekt życia, śmierci i życia ma swoją własną historię, aby wyjaśnić, dlaczego rzeczy są takie, jakie są. Często różne plemiona indiańskie miały bardzo podobne przekonania, ale większość plemion mają swoje unikalne różnice w szczegółach tych legend. Historie były przekazywane z pokolenia na pokolenie ustnie, żadna z opowieści nie zostały napisane aż do ostatnich 100 lat (lub nie co więcej). Kruk jest bardzo ważną postacią w większości indiańskich kultur, jest postrzegany jako twórca światła i jako postać oszusta. Jako doręczyciel światła, kruk symbolizuje najwyższą siłę twórczą wszystkich rzeczy, co istniały przed rozpoczęciem. Jako postać Trickstera, Kruk jest postrzegany jako katalizator złośliwości i zniszczenia i choć uznawany jako „twórca” życia, są legendy, które przedstawiają go jako chciwa i złośliwa postać, która działa głównie dla egoistycznych powodów, podczas gdy w tym samym czasie daje lekcje nauczania o życiu. Plemiona Indian uznały, że Kruk był kluczem, który otworzył wiele skarbów życia dla nich i za to byli wdzięczni. Zdali sobie sprawę, że kruk nie robi czegoś dla dobra człowieka, ale tylko dla siebie samego, wiedzą, że nie można mu ufać i że jest on bardziej egoistyczny.

Na początku Kruk był przede wszystkim Bóg Stwórca i Trickster – zwłaszcza z plemienia Haida, którzy twierdzą, że odkryli pierwszych ludzi ukrywających się w muszli małży, oni przynosili im jagody i łososia. W historiach opowiadanych przez Tlingit i innych plemion wzdłuż wybrzeża Pacyfiku i Kanadzie, kruk lubi powodować problemy dla ludzkości, ale jego działania często kończą się z korzyścią dla ludzi. Kruk ma również ważną rolę W mitologii rdzennych ludów północno-zachodnim wybrzeżu Pacyfiku, w tym Tsimishian, Haida, Heiltsuk, Tlingit, kwakwala, Wybrzeże Salish, Koyukons i Eskimosów. Kruk w mitologii tych ludności tubylczej jest Stwórcą świata, ale jest również uważany za boga, oszusta.

Oto jeden wydany przez Tsimshian plemienia …

(ta sama opowieść z filmiku umieściłam poniżej, jest to moje wolne tłumaczenie)

„Dawno, dawno temu, jedynym źródłem światła w świecie, był gromadzony przez Wielkiego Ducha – starego wodza, który nie był skłonny, aby go udostępnić innym. Kruk znudzony fruwaniem wokół w ciemności, zdecydował skończyć z tym, więc przemienił się w liście cedru i podstępnie przemknął do domu Wielkiego Ducha. Córka starego wodza tam była i gasiła swoje pragnienie (nie wiem czym, być może zwykłą wodą) i kruk niezauważalnie dostał się do tego kubka, kiedy ona podnosiła go do ust. Przełykając napój, ten zszedł w dół, natychmiast zaszła w ciążę i urodziła.

Dziecko miało kruczoczarne włosy, ciemne oczy świecące, i było bardzo wybuchowe. Ilekroć go coś nudziło, to płakało. Stary wódz był zaślepionym dziadkiem i powiedział: „Daj dziecku to, co chce”, więc dali dziecku torbę z błyszczącymi gwiazdami. Jest wesoło bawić się z nimi, aż pewnego dnia emocjonalnie gulgotał i wyrzucił je przez otwór w suficie wraz z dymem i one tak pozostały już rozproszone na niebie.

O jej, dziecko jest znudzone ponownie, płacze, chce innego worka, to doprowadza domowników do szaleństwa. Ono musi być uspokojone, więc dano mu woreczek, w którym był Księżyc i wkrótce dziecko jest zadowolone ponownie, odbijając Księżyc w każdym miejscu. Nigdy nie zgadniesz, co dzieje się dalej. Whoooosh! – przez otwór dym idzie Księżyc.

Pozbawiony innej zabawki, dziecko staje się bardzo uciążliwe. Wielki Duch rozdziera swoje włosy, wszyscy z gospodarstwa domowego narzekają. Znajdź coś, cokolwiek, aby utrzymać dziecko cicho!. Dziecko odrzuca wszystkie domowe zabawki i wskazuje na ostatni worek. Dają go mu, ale z poważnymi ostrzeżeniami. „Nie rozwiązać go, ponieważ zawiera Światło! – i że przecieknie bardzo szybko.”

Teraz myślisz, że wiesz co się wydarzy, ale nie… dziecko wróciło do postaci kruka i krzyknął „Kra bardzo” i przeleciał przez otwór na dym niosąc torbę w jego dzióbie ze światłem. On ukradł Słońce!

rozprzestrzenił światło na całym świecie…

„Wielki Duch” jest naszym ojcem, a Ziemia jest naszą Matką. …. Dlatego stary Indianin wciąż siada na Ziemi.

Polecam również tą książkę oraz dodatkowo dołączone do nich karty (za dodatkową opłatą). Można je rozkładać/wróżyć z nich, tak samo jak i z kart Tarota. Jest to doskonałe narzędzie do duchowości, oparte na bardzo starych i gruntownych badaniach dotyczących zwierzęcych totemów.

Jamie Sams and David Carson, in their excellent book Medicine Cards

https://www.amazon.co.uk/Medicine-Cards-Jamie-Sams/dp/0312204914

Kruk również jest dla Indian okazicielem Magii i zwiastunem wiadomości z kosmosu. Wiadomości, które są poza przestrzenią i czasem są położone w skrzydłach Kruka i pochodzą tylko do tych, którzy w ramach plemienia są godni poznania.

Często wyróżniany jest w medycynie i świętych ludzi plemion, zostaje wezwany w rytuale, dzięki czemu wizje mogły być wyjaśnione. Indiańscy szamanie rozumieją, że to, co widzi fizyczne oko, niekoniecznie jest prawdą, wzywają Kruka dla przejrzystości w tych sprawach. Kruk jest także strażnikiem tajemnic i może nam pomóc w ustaleniu odpowiedzi na nasze własne “ukryte” myśli. Są obszary i rzeczy w naszym życiu, z którymi nie chcemy się zmierzyć, czyli trzymamy w sobie sekrety, które nam szkodzą. Kruk może pomóc nam odsłonić prawdę za tych często zakłóconych tajemnic i jego skrzydła zaprowadzą nas z powrotem do zdrowia i harmonii.

Zachęcam do bliższego zapoznania się z literaturą i mitologią związaną z Krukiem, jest tego naprawdę bardzo wiele. Informacje, które Wam tutaj przedstawiłam są szeroko dostępne i są to tylko najważniejsze ułamki z całej tej wiedzy jaką my ludzie dziś posiadamy. Jest to bardzo fascynująca przygoda oraz bardzo wiele dla siebie możemy zyskać, jeśli mądrze wsłuchamy się w te dawne przekazy.

Symbolika

„Nadszedł czas, aby dokonać zmian w sobie. Chwyć swój prawdziwy potencjał i stań się tym, kim naprawdę jesteś.”

∼ Kruk

Ten dział powinnam zacząć od tego świetnego dokumentu, który udało mi się znaleźć tutaj :

http://www.academia.edu/9072686/Kruk_archetypowy_-_symbolika_kruka_w_%C5%9Bwietle_jungowskiej_teorii_archetyp%C3%B3w

“Kruk archetypowy – symbolika kruka w świetle jungowskiej teorii archetypów” – Zachęcam do zapoznania się z tym materiałem.

Dr Carl Jung uznaje symbolikę kruka do reprezentowania siebie samego, nasz cień, lub ciemna strona naszej psychiki.

Nie ma dokładnej definicji dla każdego symbolu, każdy symbol jest zależny do interpretacji i ptaki nie są wyjątkiem. Ich symbolika może się znacznie różnić w zależności od różnych kultur i religii.
Kruk może oznaczać dowolną ilość rzeczy, najpotężniejszą z nich wszystkich jest synchroniczność, kruk zapewnia nas, że plan jest w toku. On jest mistrzem w zaginaniu czasu i miejsca, dzięki czemu jest dokładnie we właściwym momencie i we właściwym czasie. Jako posłaniec przypomina, że to co wokół ciebie i za tobą, jest odzwierciedleniem najważniejszych rzeczy, które musisz nauczyć się o sobie. Kruk pokazuje, że Magia jest nieuchronna, dotyczy się odrodzenia, regeneracji, odnowy, recyklingu i na pewno refleksji i uzdrawiania, gładko rozlewa światło w ciemności.

Totem zwierzęcy – Kruk

Kruk jako twój Totem, będzie pokazywał, że jesteś bardzo zabawny i twórczy. Nie masz lęku przed ciemnością lub w podziemiach i zrozumiesz, że jest to mistyczna równowaga pomiędzy światłem i ciemnością. Umiesz znaleźć komfort w samotności i cieszyć się własną osobą, wolisz ciszę i spokój od paplaniny i hałasu w naszym codziennym życiu. Jesteś mądry i często są wykorzystywany jako posłaniec dla innych. Duch świata używa cię jako pomost do świata fizycznego, by przynieść swoje wiadomości.

Kruk w snach

Kiedy przychodzi Kruk w twoich snach jest on z powiadomieniem, że zmiana świadomości jest nieuchronna. Możliwe jest to omen sygnalizujący, iż będziesz widział nowe wskazówki, a nowe wyższe poziomy świadomości są możliwe do osiągnięcia. Gdy w twoim śnie jest on milczący i patrzy na ciebie, przywołuje on magię do twojego życia, ale gdy jest on hałaśliwy i natarczywy wobec ciebie, należy uważać – brakuje czegoś ważnego w twoim życiu lub zapomniałeś nauczyć się lekcji, jaką niesie ci twój los. Kruk latający i robiący pętle machając nogami, żartobliwie mówi, aby zapiąć pasy, bo wszystko poszło na hiper napędzie. Absolutna magia się szykuje. Sporadycznie Kruk może oznaczać zbliżającą śmierć, zazwyczaj kiedy w twoim śnie posila się padliną lub opadają mu jego pióra, wówczas jest mowa o odrodzeniu.

Słowa z jakimi Kruk jest powiązany:

Introspekcja

Odwaga

Wiedza

Magia

Wróżby

Kreacja

Odrodzenie

Zabawa (życie bez strachu)

Przynosi światło

Posłaniec

Seksualność

Transformacja

Odrodzenie bez strachu

Zdolność do zburzenia czegoś, aby zbudować od nowa

Błogosławieństwo

Odwaga

Zmiana świadomości

Zadowolenie z siebie samego

Nowe zdarzenia

Moc do myślenia

Elokwencja

Współdziałanie

Jest wróżba możliwa do wykonania, do niej można użyć staroangielskiego rymu używany do interpretacji wróżby po przez liczbę kruków, wron, czy gawronów widzianych w stadzie:

Jeden złe wieści,
Dwa do wesołości.
Trzy jest ślub,
Cztery to narodziny.
Pięć jest dla bogactwa,
Szósty jest złodziejem.
Siedem, podróż,
Osiem jest zmartwieniem.
Dziewięć jest tajemnicą,
Dziesięć jest smutek.
Jedenaście jest dla miłości,
Dwunastu radość da jutro.

Istnieje taka zasada, że pióro Kruka lub artefakt trzymaj ze swoimi narzędziami do wróżenia, ujawni ci tajemnice i pokaże światło w ciemności. Dodawanie kruka piór do swoich narzędzi (np. czarnych piór na swojej różdżce, Athame, tarczy, bębnie, pentagramie) lub umacnianie swoje narzędzia w kształcie kruków jest potężnym sposobem korzystania z Magii Kruka.

Indianie interpretują symbol Kruka, jako że niebezpieczeństwo minęło i szczęście będzie postępować. Uważa się, że kruki, które latają wysoko ku niebu, zanoszą modlitwę od ludzi do świata duchów i kolei przynoszą wiadomości ze sfery duchowej.

W Afryce Kruk jest uważany za przypomnienie.

W Inuici, są rdzennymi mieszkańcami, którzy zamieszkują regiony arktyczne Grenlandii, Kanady, Stanów Zjednoczonych, jak i wschodnią Syberię, czczą boga nazywanym „Ojciec Kruk”, oni wierzą, że zabicie kruka przyniesie złą pogodę.

Kruk jest jednym z 12 Indiańskich Znaków Zodiaku. Osoby urodzone pod znakiem Kruka mają wysoki poziom energii i pasję do sukcesu. Ludzie ci nie dadzą się łatwo pokonać, wiesz że jesteś tutaj, aby pokonać wszelkie przeciwności losu i przekuć wady w korzyści. Kruk odpowiada znakowi Skorpiona i Małpy w chińskim kalendarzu astrologicznym.

Kruk jest też specjalistą w rozwiązywaniu zagadek, jest on znany ze swej inteligencji i zdolności uczenia się oraz wykorzystywania swoich umiejętności i wiedzy do trudnych wyzwań. Jest też przebiegły i pomysłowy wykorzystując wszystko co jest dla niego osiągalne.

Kruk jest symbolem tajemniczej wiedzy i promiennej siły, inni wykorzystują ją w szamańskich rytuałach – magicznych, mistycznych i uzdrawiających. Pomoże zobaczyć przyszłość lub odgadnąć drogę do sukcesu. Jeśli używasz Magii i narzędzia, które są powiązane z jego mocą, to musisz sobie zdać sprawę, że posiadasz wielką moc i masz w ręku dużą odpowiedzialność za siebie i innych. Powinieneś używać symbolu Kruka tylko dla wyników, które będą korzystne dla WSZYSTKICH zainteresowanych. Jest poważne ostrzeżenie, aby nie korzystać z jego mocy tylko dla własnych celów. Kruk każe ci zapłacić, za niewłaściwe cele, do jakich go wykorzystałeś, a mierzy on swoje lekcje poprzez karmę. On ma siłę pokazać ci, że twoja karma jest liczona, że jest w ciągłym toku. Kruk jest podłączony do wielkiej tajemnicy wszechświata, gdzie istnieje cały potencjał w bezkształtnej formie, przynosząc możliwość przemiany pomysły i marzenia w rzeczywistość. Wezwanie Kruka, to sięgnięcie do nieskończonego morza kreatywności, która płynie w nim i przez wszystkie rzeczy, pozwala on na poszukiwania wiadomości, znaków i potwierdzeń z kosmosu.

Kruk wrzuci ciebie w otchłań ciemności twoich własnych lęków, abyś mógł odnaleźć moc swojego pełnego potencjału. Jest to moc dostępna dla tych, którzy posiadają potencjał do wszystkich tych rzeczy, które wykraczają poza obawy trzymania siebie w niewoli fałszywych złudzeń – jedyną rzeczą jaka ciebie trzyma jest strach…